Interview 60-jarige jubilaris Truus van Baal-Arts.

Onlangs vierden we het jubileum van Truus van Baal, 60 jaar lid van zangvereniging Caecilia.
“Nee, bij ons thuis werd niet gezongen” vertelt Truus, “iedereen moest vooral meewerken in de bakkerij”.
Het was oprichter en dirigent van het koor, Gert Hermsen, die haar interesse voor het koor wekte. In het eindexamenjaar van de huishoudschool kwam het koor optreden, ‘halleluja’, zongen ze. Truus zong een beetje mee en zag het wel zitten om lid te worden.
En zo gebeurde het, één avond in de week repeteren, toen ook al bij ‘t Swaantje’. Beetje taai was het repeteren in die begintijd wel, vond Truus; uitentreuren oefenen op één lied, een avond lang. Nee, de manier waarop het nu gaat bevalt haar veel beter, meer variatie.
Optredens waren vaak in de kerk, met kerst of nieuwjaar. En elk jaar de speciale mis voor de donateurs-actie – na de mis kreeg ieder koorlid een wijk waar je langs de deuren moest gaan voor een bijdrage.
Een grappige anekdote uit die tijd weet Truus nog te vertellen: “We zongen boven op het koorbalkon in de kerk, een heel eind om speciaal voor de communie naar beneden te gaan. Dus ik sloeg dat over. Een mevrouw waar ik naderhand aanbelde voor een bijdrage keek me achterdochtig aan en zei, ik heb je niet gezien in de kerk bij de communie. Ik geloof er niks van dat je bij het zangkoor hoort. En de deur ging met een klap dicht!”
Truus heeft een aantal fotoboeken en een dikke knipselmap van al die jaren bij het koor.
De foto’s uit de eerste jaren laten een keurig opgesteld koor zien, stemmig gekleed, dames in een zwart jurkje, heren in wit overhemd.
Maar ze mocht er zijn, zangvereniging St Caecilia. Succes tijdens de Limburgse
Zangersdagen, eerst ingedeeld bij klasse B, later zelfs naar klasse A!
Lovende artikelen in de plaatselijke kranten, waar op een zangersavond in Haps een uitvoering van ‘It ain’t necessarily so’ uit de musical Porgy en Bess, zelfs het hoogtepunt van de avond genoemd werd.
In Paradiso, Amsterdam kreeg het koor ook eens een staande ovatie.
En Truus kan zich nog goed herinneren hoe fantastisch het was om te zingen tijdens de vlaggenparade in de Goffert bij de Vierdaagse in 1981. Daar waren in totaal 1400 zangers die samen ‘Ode an die Freude’ en het vierdaagselied zongen. Een bijzondere belevenis!
En dan zijn er nog de uitstapjes en koorreizen, soms om ergens te zingen, soms ter vermaak. Zoals ‘de Butterfahrt’; met de bus naar noord – Groningen, onderweg koffie en taart bij ‘de Marmerkoning’, een boottocht over het wad om belastingvrij in te kopen, daarna met de bus terug. Dat alles op één dag!
Met plezier zingt Truus ook al heel lang mee in ‘het kleine koortje’, Caecilia@home, een groep koorleden die samen repeteert en dan zingt bij feestelijke gebeurtenissen. Voor Truus zelf heeft deze groep ook al regelmatig gezongen; bij haar 40 jarig huwelijksfeest, toen zij een lintje kreeg en op het feest toen ze ging samenwonen met Gerrit.
Truus houdt ervan; de gezelligheid in de pauze, de saamhorigheid tijdens de repetities, de variatie in de muziek (hoewel ze het liefst klassieke stukken zingt), met elkaar naar een optreden toewerken en dan de uitvoering zelf.
Ze hoopt er nog lang van te kunnen genieten!